تاریخ طراحی مبلمان 2

تاریخ فرهنگی طراحی مبلمان (2)

دهه 70 میلادی

در اوایل دهه 1970 و دهه های بعد از آزمایش با مواد دست ساز ، تعدادی از طراحان از لزوم تهیه منابع طبیعی پایدار آگاه تر شدند. این امر از نظر تاریخی در احیای طراحی و محبوبیت مبلمان چوبی دانمارکی و سبک نیمه کاردستی مشهود است. در کنار این احیا، یک "ضد زیبایی شناسی" جدید از نظر مدرنیستی به وجود آمد، که در آن ساختار توسط عملکرد هدایت می شد. طراحانی مانند Opsvik نروژی نگران سبک بندی نبودند. در سال 1972 ، Opsvik صندلی Tripp Trapp خود را طراحی کرد. یک صندلی جهانی که برای کودکان و بزرگسالان قابل تنظیم بود و به همه امکان می داد دور یک میز بنشینند. برتری عملکرد به فرم در طول دهه مشهود بود، همانطور که در نماد معماری مرکز پومپیدو ، که توسط معمار ایتالیایی رنزو پیانو با همکاری معماران متولد انگلیس، ریچارد و سو راجرز طراحی شده است.

بدون شک ، طراحی مبلمان دهه 1970 با پیشرفت و مصالح ساختاری دهه 1960 و حتی شش دهه قبل از آن متفاوت است. توسعه اکنون بیشتر با الکترونیک و فناوری اطلاعات امکانپذیر است. اما به نظر می رسد این عدم پیشرفت در دهه های قبل از 70 به مانعی برای الهام بخشیدن به انقلاب طراحی پست مدرن دهه 1980 بدل شده است. مضامین رادیکال اواخر دهه 1960 توسط دوستانی جو کلمبو و الساندرو بچی به دهه بعد منتقل شدند. علیرغم کار محافظه کارانه تر برخی طراحان خاص مانند پول کایروهلم که ایده های بصری و مفهومی مدرنیسم را به دهه 1970 سوق دادند ، مورخان طراحی ، از جمله پنی اسپارک معتبر ، انقلاب طراحی را در دهه 1960 به عنوان واسطه پایان مدرنیسم می دانند. در حالی که این امر در اصل صادق است که مدرنیسم در کارهایی مانند صندلی پشتیبان کننده فردریک اسکات که در پایان دهه آغاز به کار کرد ادامه داد، اما با این حال، تنوع مانیفست ها و محصولات طراحی جزئی تضمین می کند که هیچ رویکردی غالب بر دیگران نیست.

بعد از معرفی مبلمان پکیج شده در دهه 1960 ، مبلمان بسته بندی (آماده برای مونتاژ) از اواسط دهه 1970 به روشی رایج برای خرید مبلمان تبدیل شده بود. به عنوان مثال، IKEA با گسترش فعالیت های خود در خارج از اسکاندیناوی، بر محبوبیت داخلی خود برای این نوع مبلمان ها افزود. در این زمان است که فرآیند مونتاژ و استفاده از روکش ها در جوامع مختلف محبوب و باعث کاهش قیمتها نسبت به چوب خالص میشود. با این حال، در دهه 70، فرمیکا و شاخه های آن هنوز مؤلفه های اصلی برای روکش تخته بودند. بحران نفت 1973 تأثیر زیادی در هزینه پلاستیکها داشت - مواد اولیه به طور ناگهانی نزدیک به 40 درصد افزایش یافت. توسعه فزاینده قالب تزریق در دهه 1960 به دهه 1970 ادامه پیدا نکرد ، اما با اختراع قالب تزریق واکنش (RIM) در اواسط دهه 1960 و بهبود متعاقب آن در دهه 1970 از طریق توسعه طیف متنوع تری از پلی اورتان، فرصت های عالی برای اشکال دقیق تر، پیچیده تر و در بعضی موارد، ایجاد فرم های پلی اورتان به صورت چگالی های ترکیبی را به وجود آورد.

تا سال 1974، تولید صندلی های یکپارچه با فرمی انتگرال، با استفاده از فرایند RIM امکان پذیر شدند، این اتفاق با همکاری شرکت مبلمان خانگی Kartell و طراحی معمار ایتالیایی Gae Aulenti مشخص است. سیستم های مبتنی بر کار ماژولار چیز جدیدی نبودند، اما شرکت های آینده نگر مانند Herman Miller و Steelcase به تحقیق عمیق در مورد نیازهای کار و رفتار کارگران ادامه دادند و در نتیجه محصولاتی بسیار مؤثری از قبیل سیستم Office و دامنه مراقبت های بهداشتی که هر دو گواهیست بر بینش و اخلاق طراحی شرکت، هنوز هم هنوز کاملاً مشخص مورد استفاده قرار میگیرند.

در ادامه منتظر شماره های بعدی این مقاله از وبسایت ساروین  باشید.